TÜRK TEZYİNÂTINDAKİ YARI ÜSLUPLAŞTIRMA ANLAYIŞIYLA, SEÇİLMİŞ BAZI ŞİFALI BİTKİLERİN YORUMLANMASI


Tezin Türü: Yüksek Lisans

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Dokuz Eylül Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2023

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: HAZAL SALTAN

Danışman: Aynur Maktal

Özet:

ÖZET

 

Tarih içerisinde Türklerin ortaya koydukları eserlerde tabiatın çok dikkatli gözlemlendiği, doğa elemanlarının stilize ve sembolize edilerek uygulandığı görülür. Türk sanatında üsluba/ çekmek son derece önemli olmuştur. Bir başka deyişle üsluplaştırma islamiyetten önceki dönemlere ait Pazırık ve Noin-Ula kurganlarından çıkan örneklerde farklı yorumlamalarla karşımıza çıkmış olmakla birlikte, bu durum Anadolu kültürünün tüm eserlerinde de hakim özellik olarak görülmektedir. Batı literatüründe stilizasyon olarak olarak ifade edilen üsluplaştırmaya ait örnekler, tarihi süreçte klasik devrini yaşamış olup, Osmanlı Dönemi’nde üsluplaştırma anlayışının en güzel verilerini yazma eser tezyinat örneklerinden kumaş desenlerine kadar pek çok farklı disiplinlerdeki eserlerde yerini almıştır. Üsluplaştırma da en belirgin örnekler arasında yer alan hatayi, rumi, bulut gibi motiflerin başlangıçtaki biçimlerinden ne derece soyutlandığı; Karamemi ekolu ile de yarı üsluplaştırma olarak evrildiğini yine sayısız tarihi vesika ve örneklerinde izlenebilmektedir.

Bu husustan hareketle çalışmamızda, bulunduğumuz coğrafyada ve aynı zamanda şifalı bitki türlerinden olan dört çeşit seçilmiştir. Bunların yarı üsluplaştırma anlayışıyla yorumlanmasıyla yeni ve özgün motiflerin elde edilmesi böylece tezyinatımıza yeni motiflerin kazandırılması amaçlanmıştır. Örneklerine sıklıkla rastlamadığımız pasiflora, filipendula, hodan ve enginar bitki ve çiçekleri farklı bakış açıları ve duruş özelliklerine göre profilden, yatık, önden ve üstten görünüş biçimlerine göre değişik boyutlarda yorumlanarak oluşturulmuştur. Hazırlanan özgün motiflerimizin kendi disiplinine kazandırılması ve özgün tasarımlar da kullanılması hedeflenmiştir. Motiflerin uygulama aşamasında halkar, şükufe ve münhani gibi klasik teknikler kullanılmıştır. Akademik anlayışla incelenen ve yorumlanan bu gibi süreçlerin yaygınlaşması, geleneği olan motiflerimiz konusunda bilincin arttırılmasına, çeşitliliğe, estetik değer zenginliğine de katkı sağlayacaktır. Çalışma konusu yöntemi ve verileri bakımından özgün bir araştırmadır.

 

Anahtar Sözcükler: Tezyinat, Üsluplaştırma, Enginar, Pasiflora, Filipendula, Hodan