Akademik Veri Yönetim Sistemi
32. ULUSLARASI BİLİMSEL KONGRE VE SERGİSİ VE 1. EGE BÖLGELERİ DİŞ HEKİMLERİ ODALARI KONGRE VE SERGİSİ, İzmir, Türkiye, 20 - 23 Kasım 2025, ss.1, (Tam Metin Bildiri)
Amaç:
Bu retrospektif çalışmanın amacı, implant destekli restorasyonlar ile komşu doğal dişler arasındaki interproksimal mesafenin değerlendirilmesi, kontakt kaybı prevalansının belirlenmesi ve bu durumun gıda sıkışması şikâyeti ile peri-implant yumuşak doku sağlığı üzerindeki etkisinin incelenmesidir.
Gereç ve Yöntem:
Araştırma, Dokuz Eylül Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Periodontoloji Anabilim Dalında 2023–2025 yılları arasında tedavisi tamamlanmış 22 hastanın (15 kadın, 7 erkek; yaş aralığı 37–69) klinik ve radyografik verilerinin retrospektif incelenmesiyle gerçekleştirilmiştir. İmplant üstü tek üye sabit restorasyonların mezial ve distal kontakları diş ipi ile değerlendirilmiş, gevşek ve açık kontaktlar kontakt kaybı olarak sınıflandırılmıştır. Gıda sıkışması şikâyeti hasta kayıtlarından elde edilmiştir. İmplant çevresindeki Plak İndeksi (PI), Sondalamada Cep Derinliği (SCD), Sondalamada Kanama (BOP) ve Klinik Ataşman Düzeyi (ÇD) parametreleri değerlendirilmiştir.
Bulgular:
Toplam 22 implant üstü restorasyonun %68,2’sinde en az bir yönde (mezial veya distal) kontakt kaybı saptanmıştır. Mezial yönde %36,4, distal yönde %40,9 oranında kontakt kaybı görülmüştür. Kontakt kaybı bulunan 15 olgunun 9’unda (%60,0) hastalar gıda sıkışması şikâyeti bildirmiştir. Kadın hastalarda kontakt kaybı oranı %86,7 iken erkeklerde %28,6’dır. İmplantların %81’inde peri-implant mukozitis varlığı (BOP pozitifliği) tespit edilmiştir.
Sonuç:
İmplant destekli tek üye restorasyonlarda interproksimal kontakt kaybı sık gözlenen bir komplikasyondur ve sıklıkla gıda sıkışması ile ilişkilidir. Kadın hastalarda kontakt kaybı oranının daha yüksek olması dikkat çekicidir. Bulgular, peri-implant dokuların korunması ve restorasyon başarısının sürdürülmesi açısından düzenli klinik kontrollerin önemini vurgulamaktadır.
Purpose:
This retrospective study aimed to evaluate clinical and radiographical changes in the interproximal area between implant-supported restorations and adjacent natural teeth.
Materials and Methods:
This study included a total of 22 implants placed in 18 patients (12 females, 6 males; mean age: 52.38 ± 8.78 years) who received implant therapy at the Department of Periodontology, Faculty of Dentistry, Dokuz Eylul University, between 2023 and 2025. All patients received implant-retained dental prosthesis and followed up to 24 months. Of the 22 implants, 18 were located in the molar region and 4 in the premolar region. During recall appointments, clinical periodontal and peri-implant parameters, radiographic findings, implant location, vitality of adjacent teeth, presence of parafunctional habits, restorations on neighboring teeth, condition of the opposing dentition, and patient-reported food impaction reports were recorded.
Results:
Loss of interproximal contact in at least one site (mesial or distal) was detected in 68.2% of the implant-supported restorations. The rate of contact loss was 36.4% on mesial surfaces and 40.9% on distal surfaces. In 9.1% of implants, contact loss was observed on both surfaces. Among the 15 implants with contact loss, 9 (60.0%) were associated with a reported food impaction complaint. Contact loss was present in 86.7% of female patients and 28.6% of male patients. Peri-implant mucositis was detected in 8 of the 15 implants (53.3%) exhibiting interproximal contact loss.
Conclusion:
Interproximal contact loss may occur over time between implant-supported restorations and adjacent natural teeth. Such contact loss can lead to food impaction complaints and contribute to periodontal and peri-implant tissue inflammation. Therefore, regular clinical and radiographic evaluation of interproximal contacts between implant restorations and adjacent teeth is essential for maintaining peri-implant tissue health.