Pankreas duktal adenokarsinomu (PDAK); tanı aldığında ileri evrelere ulaşmış olan, agresif seyirli bir malignitedir. 5 yıllık genel sağkalım oranı yalnızca %7’dir. Tümör mikroçevresinin spesifik özellikleri ve erken dönemde metastaz yapması da dahil birçok özelliği nedeniyle mortalite oranını düşürebilecek etkin bir tedavi yöntemi bulunmamaktadır. Diğer solid tümörler ile karşılaştırıldığında, uygulanan terapötik rejimler PDAK’nin tedavi direnci nedeniyle çok daha etkisiz kalmaktadır. PDAK’nin kompleks tümör mikroçevresinin tümör progresyonuna sağladığı katkı ve bunun preklinik modellere yansıtılması, klinikte kullanılması amaçlanan yeni terapötik ajanların geliştirilebilmesi için önemlidir. Bu derlemede, PDAK’nin moleküler özellikleri, tümör mikroçevresi ve tedavi direncinin moleküler temelleri ele alınmış; uygulanması hedeflenen tedavilerin klinikteki uygulamadan önceki süreçleri olan in vitro, ex vivo ve in vivo preklinik modellemelerden bahsedilmiştir.
Pancreatic ductal adenocarcinoma (PDAC); it is a malignancy with an aggressive course and poor prognosis. The 5-year overall survival rate is only 7%. Due to the specific characteristics of the PDAC microenvironment and early metastasis, there is no effective treatment method that can reduce the mortality rate. Compared to other solid tumors, the therapeutic regimens applied are much less effective due to the treatment resistance of PDAC. The contribution of the complex tumor microenvironment of PDAC to tumor progression and its reflection on preclinical models are important for the development of new therapeutic agents intended for clinical use. In this review, molecular features of PDAC, tumor microenvironment and molecular basis of treatment resistance are discussed, in vitro, ex vivo and in vivo preclinical models, which are the processes before the targeted treatments are applied to the clinic, are mentioned.
