Does Providing Clinical Care for Trauma Patients have a Positive Effect on Physicians’ Perspective on Child Passenger Safety?


Creative Commons License

Çağlar A., Çelebi Çelik F., Er A., Ulusoy E., Karaarslan Ü. U., Akgül F., ...Daha Fazla

Çocuk Acil ve Yoğun Bakım Dergisi, cilt.5, sa.2, ss.54-58, 2018 (Hakemli Dergi)

  • Yayın Türü: Makale / Tam Makale
  • Cilt numarası: 5 Sayı: 2
  • Basım Tarihi: 2018
  • Doi Numarası: 10.4274/cayd.77487
  • Dergi Adı: Çocuk Acil ve Yoğun Bakım Dergisi
  • Derginin Tarandığı İndeksler: TR DİZİN (ULAKBİM)
  • Sayfa Sayıları: ss.54-58
  • Dokuz Eylül Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Giriş: Ülkemizde ve dünyada, çocukluk çağında en önemli ölüm sebebi, motorlu araç kazalarıdır. Önleyici stratejiler ile motorlu araç kazalarına ikincil mortalite ve morbididte önemli ölçüde azalmaktadır. Araç güvenliği kullanımının arttırmak için ailelerin ve en sık başvurulan bilgi kaynağı olan hekimlerin yüksek bilgi düzeyine ve farkındalığa sahip olması gerekmektedir. Biz, travma hastası bakıyor olmanın hekimlerin bilgi düzeyi ve farkındalığı üzerine olumlu etkisi olabileceği fikrinden yola çıkarak çocuk hekimleri, acil hekimleri ve travma karşılayan hekimlerin çocuk araç koltuğu kullanımı hakkında farkındalığını ve bilgi düzeyini ortaya koymayı amaçladık.

Yöntemler: Çalışma için 23 sorudan oluşan bir anket formu elektronik olarak hazırlandı. Anket formu üç bölümden oluşturuldu. Bu üç bölümde demografik veriler, çocuk araç güvenliği hakkında farkındalığı ve bilgi düzeyi sorgulandı. Üçüncü bölümde Amerikan Pediyatri Derneği’nin beş temel önerisi sorularak, bilgi düzeyinin ölçülmesi hedeflendi. Hekimler, travma hastası karşılayan ve karşılamayanlar olarak iki grupta karşılaştırıldı.

Bulgular: Çalışmanın başında 641 anket formu elektronik olarak hekimlere gönderildi. Tüm katılımcıların 114’ü (%35,3) travma hastası karşılıyordu. Yüz doksan bir (%59,2) hekimin çocuğu vardı. Kendi bilgi düzeylerini orta derecede görenlerin sayısı travma bakan ve çocuğu olan hekimlerde istatistiksel olarak anlamlı şekilde yüksekti (sırasıyla; p<0,01 ve p=0,01). Buna karşın travma bakan hekimlerin bilgi düzeyinde anlamlı yükseklik saptanmadı (p>0,05). İlginç olarak çocuğu olanların ise bilgi düzeyi grubun kalanına göre daha düşüktü (p<0,01).

Sonuç: Bu anket çalışması, travma hastası bakan hekimlerin çocuk araç güvenliği konusunda yüksek bilgi düzeyine sahip olduğunu düşünmesine karşın aslında bilgi düzeylerinin diğer hekimler kadar olduğunu ortaya koymaktadır.

Introduction: Motor vehicle crashes are the most common cause of the mortality in the pediatric population. Preventive strategies are the best approach to reduce mortality and morbidity due to motor vehicle crashes. Since parents mostly refer to them for guidance, doctors should have a high level of knowledge and awareness to increase the usage of car safety seats. We thought that providing care for trauma patients could have a positive effect on the physicians’ awareness and knowledge level. Based on this, we aimed to assess the awareness and knowledge of pediatricians and emergency physicians and trauma doctors.

Methods: An electronic survey consisting of 23 questions was prepared. Demographic features, awareness and knowledge level of the physicians were assessed on three sections. Five suggestions in the guideline of the American Academy of Pediatrics were used to assess physicians’ knowledge level. The respondents were grouped as those providing clinical care for trauma patients and those do not.

Results: The questionnaires were sent to 641 physicians and 323 who completed the questionnaire were included in the study. One hundred and fourteen (35.3%) of the respondents were providing clinical care for trauma patients. One hundred ninety (59.2%) respondents had children. Majority of the physicians had a satisfactory level of knowledge about car safety seat (CSS). The number of respondents reported having adequate self-awareness was found statistically significantly higher in the groups of doctors who have children and provide clinical care for trauma patients (p<0.01 and p=0.01, respectively). However, there was no significant difference in the level of knowledge between non-providers and providers of clinical trauma care (p>0.05). Interestingly, the knowledge level in physicians who had children was statistically significantly lower than in those with no children (p<0.01).

Conclusion: Our survey revealed that physicians who provide clinical care for trauma patients think they have a high level of knowledge about CSS. Unfortunately, their knowledge level was low as other physicians in the study group.