Plastik atıkların ise diğer alıcı ortamların yanısıra dünya denizlerinde de dikkat çeken bir coğrafi yaygınlıkla birikmesi, artık küresel bir tehdit olarak algılanmakta ve deniz bilimlerinin hemen tüm disiplinlerinde araştırmaların odağına yerleştirilmektedir. Konuyla ilgili araştırmalar ayrıca atıkların toplanması, sınıflandırılması ve tanımlanması gibi oldukça güç aşamaları da kapsamaktadır. Ayrıca atık plastiklerin denizel ortamın aşındırıcı etkisinde uğradığı bozunmalar da irdelenerek sucul yaşam üzerindeki etkisi azaltılmış plastik ürünler üzerindeki çalışmalara da yönelinmektedir. Zira sürdürülebilir bir geleceğin, neredeyse uygarlığımızın temelini oluşturan plastik malzemelere karşı durmakla değil, onun her türünün geri dönüşümünün koşulsuz sağlanmasıyla mümkün olacağı oldukça açıktır. Küresel plastik endüstrisindeki üretim, 1950’de 1,5 milyon tonluk bir kapasiteden, yıllık neredeyse %5,5’luk bir artışla günümüzde 400 milyon tonluk bir kapasiteye ulaşmıştır. Bu üretimdeki oranlarına paralel olarak denizlerde farklı yapıda plastiklere rastlanmaktadır. Bu çalışmada denizlerde yaygın olarak rastlanılan plastik çeşitlerine kısaca değinilerek gerek günlük yaşantımızdaki kullanım sıklığı, gerek denizel bozunmaya karşı ortalamayı aşan dayanımı dikkate alınarak plastik şişe üretiminde kullanılan termoplastiklerden polyester özlü PET ürünlerine odaklanılacaktır. Denizel plastik atık kitlesinde ağırlıkça %7’lik bir oranda bulunan PET’in, ‘atık malzemelerin özgün kullanımındakine eşit veya ondan daha yüksek bir değerdeki ürüne dönüştürme işlevi’ olarak adlandırılabilecek ‘ileri dönüşüm’ olanaklarını araştırmak bu çalışmanın temelini oluşturmaktadır. Çalışmada ileri dönüşüm yöntemi olarak, tasarımcılara ürünlerinin formlarını belirlerken özgürlük tanıyan, üç boyutlu yazım teknolojileri yardımıyla işlevselleşen eklemeli imalat yöntemlerinden Eriyik Filaman Yığılması (EYF) yönteminden yararlanılmıştır. Bu yöntemle bilgisayar destekli olarak tasarlanmış üç boyutlu formlar, iki boyuttaki katmanlardan oluşacak şekilde üretilebilmektedir. Bir çok eklemeli imalat yöntemi olmasına karşın EYF yöntemi hem maliyet-etkin olarak, hem de üretime kolay uyarlanabilirliğiyle ön plana çıkmaktadır. İzmir Körfezi’nden toplanan plastik şişelerin parçalanması, bunlardan ekstrüzer yardımıyla filaman oluşturulması, atık ürünlerin çekme mukavemeti temelindeki çevresel bozunmasının saptanması için yapılacak deneylerde kullanılacak numunelerin üç boyutlu yazıcıda basılması ve çekme deneyleri Dokuz Eylül Üniversitesi Deniz Bilimleri ve Teknolojisi Enstitüsü’nün ilgili laboratuvarında gerçekleştirilmiştir. Deneyler sonucunda PET ürünlerinin mekanik niteliklerinin denizel ortamın etkisiyle %60’a varan oranda bir bozunmaya uğradığı görülmüştür. Bu bozunmanın giderilmesi ve PET atıktan katma değeri yüksek ürünlerin eldesi için geliştirilen öneriler, çalışmanın sonucu olarak sunulmuş olup, ayrıca bir de örnek ürün üretilerek üretim süreci değerlendirmesi de yapılmıştır.