Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Öğrencilerinin Dental Anksiyete Seviyelerinin Belirlenmesi

Güvenç P., Bulut G. F., Uzun Saylan B. C., Aydın B., Erten Can S. H.

DEU Diş Hekimliği Fakültesi Diş Hekimliği Eğitimi Uluslararası Kongresi, İzmir, Türkiye, 3 - 04 Haziran 2022, ss.39-40

  • Yayın Türü: Bildiri / Özet Bildiri
  • Basıldığı Şehir: İzmir
  • Basıldığı Ülke: Türkiye
  • Sayfa Sayıları: ss.39-40
  • Dokuz Eylül Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Öğrencilerinin Dental Anksiyete Seviyelerinin Belirlenmesi

Amaç: Dental anksiyete; diş tedavisine bağlı olarak duyulan korku ve kuruntular nedeniyle gelişen, tam olarak açıklanamayan yoğun bir huzursuzluk halidir. Bu çalışmanın amacı Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Fakültesi öğrencilerinin dental anksiyete ile durumluk ve sürekli anksiyete seviyelerinin değerlendirilmesi ve buna ek olarak dental anksiyetenin ilişkili olabileceği etkenleri değerlendirmektir.

Gereç ve yöntem: Çalışmamıza Dokuz Eylül Üniversitesi Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Fakültesi’nde eğitim gören (n=170) lisans öğrencileri dahil edildi. Katılımcılara demografik özellikler, yaşam alışkanlıkları ve oral hijyene ait soruları içeren anketle birlikte, Modifiye Dental Anksiyete Skalası (MDAS) ile Durumluk ve Süreklilik Aksiyete Envanteri [State-Trait Anxiety Inventory (STAI)] uygulandı. MDAS skorları ³19 olanlar yüksek anksiyete seviyesi olarak değerlendirildi. Durumluk (STAI-1) ve Süreklilik (STAI-2) Anksiyete Envanteri göre; en yüksek puan 80 puan, en düşük puan 20’dir.Toplam anksiyete puanı yükseldikçe, kişideki anksiyete düzeyi o kadar yüksek olarak değerlendirildi. İstatiksel analiz, Kruskal-Wallis ve Mann-Whitney testleri ile IBM SPSS Statistics 24 (IBM, NY, ABD) programı kullanılarak tamamlandı.

Bulgular:

MDAS, STAI skorları sınıflar arasında anlamlı bir farklılık göstermemiştir (Kruskal-Wallis Testi, p>0,05). Ancak kız öğrencilerin erkek öğrencilere göre MDAS, STAI-1 ve STAI-2 skorlarının istatistiksel olarak daha yüksek olduğu bulundu (Mann-Whitney testi, p<0,001; p=0,005; p=0,003).  Öğrencilerin MDAS skorları 5-20 arasında değişmekte olup, sadece % 6,5’i yüksek dental anksiyeteye sahiptir.

Sonuç:

Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Fakültesi lisans öğrencilerinin durumluk ve süreklilik anksiyete seviyesi ile dental anksiyete seviyesi sınıflar arasında değişmemiş, yani öğrencilerin eğitim düzeyi artsa dahi değişiklik göstermemiştir. Ancak, kız öğrencilerin erkek öğrencilere kıyasla günlük hayatında daha kaygılı ve daha fazla dental kaygıya sahip olduğu görülmüştür. 

Anahtar kelimeler: dental anksiyete, Durumluk-Süreklilik Anksiyete Envanteri, fizik tedavi ve rehabilitasyon, öğrenci

Determination of Dental Anxiety Levels of Undergraduate Students Enrolled in Department of Physical Therapy and Rehabilitation

Purpose:

Dental anxiety is an intense emotional disturbance manifested by fear and misgiving of dental treatment. The purpose of the present study is to evaluate state-trait and dental anxiety levels and related predisposing factors on undergraduate students enrolled in Department of Physical Therapy and Rehabilitation.

Materials and methods:

Undergraduate students (n=170) enrolled in Department of Physical Therapy and Rehabilitation, Dokuz Eylul University, Izmir were participated in the present study. While questions regarding demographic properties, daily routine activities, and oral hygiene habits; Modified Dental Anxiety Scale (MDAS), and Spielberg’s State-Trait Anxiety Inventory (STAI) were also covered in a single questionnaire. Students whose MDAS scores ³19 were deemed in high anxiety level. The highest score is 80 points, the lowest score is 20 based on STAI. The higher the total anxiety score, the higher the anxiety level of the person was evaluated. Kruskal-Wallis and Mann-Whitney tests were applied in statistical analysis by using IBM SPSS Statistics 24 software (IBM, NY, USA).

Results:

Scores of MDAS and STAI did not show a significant difference between classes (Kruskal-Wallis Test, p>0.05). However, MDAS, STAI-1 and STAI-2 scores of female students were greater compared to the male students (Mann-Whitney test, p<0.001; p=0.005; p=0.003). Students had MDAS scores between 5-20 and only 6.5% students had scores that are met high dental anxiety.

Conclusion:

State, and trait anxiety, and dental anxiety did not show any differences among classes of undergraduate students enrolled in Department of Physical Therapy and Rehabilitation.

However, female students scored with greater state-trait and dental anxiety compared to the male students.

 

Keywords: The State-Trait Anxiety Inventory (STAI), dental anxiety, Physical Therapy and Rehabilitation, undergraduate students