Akademik Veri Yönetim Sistemi
Dokuz Eylül Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi 2. Uluslararası Kongresi, İzmir, Türkiye, 22 - 23 Kasım 2024, ss.11-12
Giriş&Amaç: Diş eti çekilmesi (DÇ), diş eti kenarının mine-sement sınırının apikalinde konumlanması ve kök yüzeyinin ağız ortamına açılmasıyla sonuçlanan bağ dokusu ataşmanı kaybıdır. Diş eti çekilmesinin tedavisinde kullanılan tekniklerden biri olan tünel tekniği daha az morbiditeye sahip minimal invaziv bir tekniktir. Bu vaka serisinde DÇ tedavisinde bağ dokusu greftiyle beraber uygulanan tünel tekniğinin başarısının sunulması amaçlanmaktadır.
Olgular: Periodontitis teşhisi konulan (2 Evre III Derece B, 2 Evre II Derece B) sistemik olarak sağlıklı, yaş ortalaması 45,75 ± 11,03 olan toplam dört hasta (3K ve 1E) periodontal tedavilerini takiben idame fazına alınmıştır. Hastaların estetik olarak şikayetçi olduğu Cairo tip 1 DÇ ve Cairo tip 2 DÇ olan bölgelerde tünel tekniğiyle palatinal bölgeden elde edilen bağ dokusu grefti alıcı bölgeye uygulanmıştır. Hastaların başlangıç ve operasyon sonrası DÇ miktarı (mm), diş eti fenotipi, keratinize diş eti miktarı, başlangıç ve operasyon sonrası 3. ayda Görsel Analog Skor (VAS) (0-10) ve Kök Kapatma Estetik Skoru (RES) (0-10) ölçülmüştür.
Bulgular: Hastaların 13-16, 23, 33-35, 43-46 numaralı dişler bölgesine tünel cerrahisi uygulanmıştır. Ortalama DÇ miktarı başlangıçta 2,94 ± 0,32 mm iken, tedavi sonrası 3. ayda 1,06 ± 0,49 mm olarak bulunmuştur. Başlangıçta ortalama VAS değeri 4,0 ± 0,71 iken operasyon sonrası 3. ayda 9,5 ± 0,5 bulunmuştur. Cerrahi işlemden 3 ay sonra RES 7,75 ± 1,30 olarak değerlendirilmiştir.
Sonuç: Bu vaka serisinde post-operatif ağrının minimal düzeyde olduğu ve erken dönemde komplikasyonla karşılaşılmadığı gözlendi. Uygulanan teknik ile hastaların estetik beklentileri karşılanmıştır. Bağ doku greftiyle birlikte uygulanan tünel cerrahisiyle DÇ tedavisinde üç aylık dönemde başarılı sonuçlar elde edilebileceği söylenebilir.
Introduction & Aim: Gingival recession(GR) involves the apical displacement of the gingival margin, exposing the root surface and causing connective tissue attachment loss. The tunnel technique, a minimally invasive method with low morbidity, is commonly used for GR treatment. This case series evaluates the success of the tunnel technique combined with connective tissue grafts in managing GR.
Cases: Four systemically healthy patients (3 females, 1 male) with a mean age of 45.75±11.03, diagnosed with periodontitis (2 Stage III Grade B, 2 Stage II Grade B) in the maintenance phase were included to the study. Connective tissue grafts obtained from the palatal region were applied to recipient sites using the tunnel technique in areas with Cairo Type 1 and Type 2 GR, where patients had aesthetic concerns. Outcome parameters including GR depth(mm), gingival phenotype, keratinized gingival width(mm), Visual Analogue Scale (VAS) scores(0-10) and Root Coverage Esthetic Score (RES)(0-10) were recorded at baseline and 3 months postoperatively.
Results: Tunnel surgery was performed in the regions of teeth numbered 13-16, 23, 33-35, and 43-46. The mean GR depth was 2.94±0.32 mm at baseline and 1.06±0.49 mm at 3 months post-treatment. The mean VAS was 4.0±0.71 at baseline, reaching to 9.5±0.5 at 3 months postoperatively. The RES was 7.75±1.30 at 3 months following surgery.
Conclusion: This case series showed minimal postoperative pain, no complications, and successful aesthetic outcomes. It can be concluded that the tunnel surgery combined with connective tissue grafts yields successful results in the treatment of gingival recession within a three-month period.