Amaç: Çocuk acil servise başvuran kritik hastaların takibinde kalp tepe atımı, solunum sayısı, arteriyel tansiyon basıncı, nabız oksimetri, idrar çıkışı ve laktat günümüzde kullanılan en önemli takip parametreleridir. Bu çalışmanın amacı, akut solunum yetmezliği ya da şok tablosu ile acil servise başvuran hastalarda beyin ve splankinik bölgesel doku oksijenizasyonunun (rSO2) takibinin rutin takip sistemlerine bir üstünlüğü olup olmadığını araştırmaktır.
Yöntem: Çocuk acil kliniğine Mayıs 2014-Mart 2016 tarihleri arasında başvuran, akut solunum yetmezliği ya da şok tablosunda olan hastalar prospektif olarak çalışmaya dahil edildi. Tüm hastaların, rutin takip parametrelerine (solunum sayısı, kalp tepe atımı, nabız oksimetri, arteriyel tansiyon basıncı) ek olarak, NIRS monitörü (INVOS 510°C serebral/somatik oximetre Covidien, Mansfield, MA, USA) ile beyin ve splankinik rSO2 değerleri kaydedildi. Hastaların tedavi öncesi ve sonrası değerleri Wilcoxon Signed Rank testi kullanılarak karşılaştırıldı. İstatistiksel anlamlılık p<0,05 olarak kabul edildi.
Bulgular: Çalışmaya 15 hasta dahil edildi. Hastaların ortanca (ÇAA) yaşı 16,0 (10,0-66,0) ay idi. Solunum sayısı, kalp tepe atımı değerleri tedavi ile anlamlı olarak azalırken (sırasıyla p=0,02 ve p=0,03), SpO2 ve SrSO2 değerleri istatistiksel olarak anlamlı yükselme gösterdi (sırasıyla p=0,01 ve p=0,04). Beyin rSO2 değeri ve beyin/splankinik rSO2 oranı (BSOO)’nda anlamlı değişiklik görülmedi (p>0,05).
Sonuç: Bu çalışmada kritik hastalarda SrSO2 değerinin tedavi sonrası anlamlı olarak artış gösterdiği
saptanmıştır.
Objective: Heart rate, respiratory rate, arterial blood pressure, pulse oximetry, urine ouput, and lactate level are the most important parameters in the follow-up of the critically ill child who is admitted to the pediatric emergency department. The aim of this study is to determine if there is an advantage of follow-up with cerebral and splanchnic regional tissue saturation (rSO2) over routine monitoring systems in children who applied to the pediatric emergency department with manifestations of acute respiratory failure or shock.
Method: Children admitted to pediatric emergency department between May 2014 and March 2016 with acute respiratory failure or shock were prospectively included into this study. The cerebral and splanchnic rSO2 levels were recorded via NIRS monitor (INVOS 510°C cerebral/ somatic oximetre Covidien, Mansfield, MA, USA) in addition to conventional monitoring parameters (heart rate, respiratory rate, pulse oxymeter, and arterial blood pressure). Prez-, and post-treatment values of the patients were compared with Wilcoxon Signed Rank test. Statistical significance was accepted as p<0.05 for all tests.
Results: Fifteen children were included into this study. The median age of the patients was 16.0 (10.0-66.0) months. The respiratory rate and hearth rate decreased significantly (p=0.02 and p=0.03, respectively) whereas SpO2 and splanchnic rSO2 increased (p=0.01 and p=0.04, respectively). A significant difference was not seen in cerebral rSO2 and cerebral/splanchnic rSO2 ratio (p<0.05).
Conclusion: In this study, we showed that the splanchnic rSO2 values in critically ill children increased after the treatment.
