Ev Yapımı Otobiyografi: Hatırladığım Kadarıyla Dijital Sanat Uygulaması

Creative Commons License

Karaman Cengiz C.

Sanat & Tasarım Dergisi, cilt.14, sa.2, ss.454-474, 2024 (ESCI)

Özet

Hatırladığım Kadarıyla, birbirinden bağımsız iki bölümden oluşan dijital bellek uygulamasıdır. Uygulamanın ilk kısmı olan albüm, aile fotoğrafları üzerine foto-pentür tekniğiyle yapılmış dijital illüstrasyonları; ikinci kısmı olan vitrin ise, çeşitli nesnelerin üç boyutlu siluetlerini ve sulu boyayla yapılmış dijital versiyonlarını içermektedir. Çalışmada, fotoğraf ve illüstrasyon ile yapılan ‘görüntü temelli araştırma’ ve enformel sohbet ile yapılan ‘nitel araştırma’ yöntemleri kullanılmıştır. Çıktılarının Unity’de birleştirildiği uygulama, görsellerin yanı sıra, fotoğrafların çevrilmesi ve dolap/çekmece kapaklarının açılmasına izin veren ‘etkileşimi’; ebeveynlerin ve televizyonun sesiyle beraber devreye giren ‘işitsel unsurları’ da barındırır. Bu haliyle ev ve merkezindeki eşyaların sahip olduğu maddi kültür hali bir seçki içinde toplanmış, evin ‘mini müze’ çağrışımı somutlanmıştır. Böylece sadece konuşulduğu ve bakıldığı için yeniden üretilebilen edimsel anılar, alternatif bir bilme ve hatırlama yolu ile sürekli deneyimlemeye açık bir alanda kurulmuştur. Bu kapsamda iki katmanlı uygulama projesi olan Hatırladığım Kadarıyla çalışması, fotoğraflardan/vitrin içi nesnelerden aileye, aileden etnik, sınıfsal, cinsiyet, dinsel kimliklere ve genişleyen tüm aidiyet gruplarına kadar, sesli/sessiz unsurlarla inşa edilen bireysel anlatıyı, yine aynı kolektif belleği beslemek üzere dönüştüren bir dijital otobiyografi denemesinden ibarettir.

As I Remember is a digital memory application consisting of two independent parts. The first part of the application, the album, contains digital illustrations made via photo-painting technique on family photographs; the second part, the display cabinet, contains of 3D silhouettes of various objects and their digital versions made via watercolor. The study utilizes ‘image-based research’ through photography, illustration and an informal interview as a ‘qualitative research’ technique. In addition to the visuals, the application, whose outputs are merged in Unity, includes ‘interactivity’ that allows photos to be turned and cabinet doors/drawers to be opened, and ‘auditory elements’ that are activated by the sound of the parents and television. This approach collects the material culture of household objects into a curated selection, embodying the connotation of a 'mini-museum'. Thus, performative memories—recreated through speaking and observing—are established in a space open to continuous experience, offering alternative ways of knowing and remembering. In this context, this two-layered application project, As I Remember is a digital autobiography experiment presented to feed the same collective memory with the narrative that created from different elements such as the sound/silent components, photographs/display cabinet objects and the other ethnic, class, gender and religious identities encompassing the family.