Akademik Veri Yönetim Sistemi
Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Bodrum Güzel Sanatlar Fakültesi 4. Uluslararası Sanat Sempozyumu, Muğla, Türkiye, 13 - 14 Ekim 2022, ss.210-220
Sanatın içeriği postmodern süreçle birlikte değişime uğrar. Geleneksel anlayışta sanat, sanatsal malzemenin sanat formuna dönüştüğü bir temsil meselesiyken hazır-nesnenin sanata dâhil oluşuyla sıradan bir nesnenin içeriğinin değişerek sanat eserine dönüştüğü, söylemden gücünü alan dilsel bir olgu hâlini alır. Herhangi bir nesne ona yüklenen anlamlarla sanat nesnesine dönüşür. Oysa sanatsal yaratım zihnin işleyişine tabi şekilde gerçekleşen bir edimdir. Yaratımın doğası daha somut bir biçimde bilinç, biliçdışı, bellek, imgelem gibi kavramlarla ilişkili olarak kavranabilir. Nitekim sanatsal yaratım zihnin bilinç ve billinçdışı verilerini anlamlandırmasının bir yoludur. Zihnin soyutlama yetisi sanatsal dönüştürme işlevine katkıda bulunur. Bellekte yer alan bilgiye dair imgelem sanatsal dönüştürmeyle dışarıya aktarılır ve bu yaratıcı edim sözle ifade edilemeyen duygu-düşünce deneyiminin formda anlam bulmasını sağlar. Öznel deneyime dair duygu-düşüncenin dönüştürülerek dışarı aktarıldığı duygu formu duyumsanabilir somut bir formdur. Sadece bu şekilde ifade bulduğu için sözel olarak deşifre edilmesi mümkün değildir ancak bu elbette ki yorumlanamayacağı anlamına gelmez. Sanatsal formun yapısı dilin sözdizimsel yapısından farklıdır. Dışarıdan yüklenen anlamlarla, sadece düşünce temelli olarak çözümlenebilen sanat nesnesi ise duyguya dair bir deneyim duyumsatmaz. İçsel bir deneyimin sonucu değildir. Sanat niteliği, sözel olarak deşifre edilmeyi bekleyen bir kurgu olarak, anlamın sonradan yaratılmasına tabidir.
Elbette ki sanatı sadece geleneksel anlayışa dayalı bir yaratıcı edimle sınırlamak doğru olmaz. Nitekim postmodern süreçte malzeme kullanımının ve ifade biçimlerinin çeşitlenmesi sanatsal yaratımın olanaklarını zenginleştirmiştir. Burada vurgulamak istenen, malzeme ve ifade biçimi ne olursa olsun sanat eserini belirleyenin düşünce temelli bir yaklaşımdan ziyade eseri içselleştirmeye olanak tanıyan bir duyumsallık taşıması gerekliliğidir. Bu noktada geleneksel malzemeyi değil de video teknolojisinden yararlanarak yaratıcı deneyimini aktaran Bill Viola’nın çalışmaları bahsedilen duyumsallığı somut olarak ortaya koyar.
Bill Viola, insan bedenini aktif olarak kullandığı videolarında yaşamsal olanı, yaşamı, ölümü, ikisi arasındaki ince çizgiyi su, ateş, hava gibi yaşamsal ögelerden yola çıkarak imler ve varlığa dair anlam arayışını çarpıcı bir biçimde yansıtır. Benzer çarpıcılıkta bir duyumsallığı Miroslaw Balka ve Christian Boltanski’nin eserlerinde de görmek mümkündür.
The content of art changes with the postmodern process. In the traditional understanding, while art is a matter of representation in which the artistic material turns into an art form, with the inclusion of the ready-made object in art, the content of an ordinary object changes and turns into a work of art, and it becomes a linguistic phenomenon that takes its power from discourse. Any object turns into an art object with the meanings attributed to it. However, artistic creation is an act that takes place subject to the functioning of the mind.
The nature of creation can be grasped more concretely in relation to concepts such as consciousness, unconscious, memory and imagination. As a matter of fact, artistic creation is a way of making sense of the conscious and unconscious data of the mind. The mind’s ability to abstract contributes to its artistic transforming function. The imagination about the knowledge in the memory is transferred out through artistic transformation, and this creative act enables the feeling-thought experience that cannot be expressed in words to find meaning in the form. The form of feeling in which the feeling-thought about the subjective experience is transformed and transferred is a tangible It is not possible to decipher it verbally just because it is expressed in this way, but this of course does not mean that it cannot be interpreted. The structure of the artistic form is different from the syntactic structure of the language. The art object, which can only be analyzed on the basis of thought with meanings attributed from the outside, does not give an experience of feeling.
It is not the result of an inner experience. The quality of art is subject to the post-creation of meaning as a fiction waiting to be deciphered discursively.
Of course, it would not be right to limit art only to a creative act based on traditional understanding. As a matter of fact, the diversification of the use of materials and forms of expression in the postmodern process has enriched the possibilities of artistic creation. What is meant to be emphasized here is that whatever the material and form of expression is, the one who determines the work of art should have a sensibility that allows the work to be internalized rather than a thought-based approach. At this point, Bill Viola’s work, which conveys his creative experience by using video technology rather than traditional material, concretely reveals the sensuality I mentioned.
In his videos, in which he actively uses the human body, Bill Viola points out the vital, life, death, the fine line between the two, based on vital elements such as water, fire, and air, and strikingly reflects his search for meaning in existence. It is possible to see a similarly striking sensuality in the works of Miroslaw Balka and Christian Boltanski.