Bu makalede, bireyin manevi varlığını, saygınlığını, şeref ve itibarını hedefl ediği ve bu değerlere zarar verdiği için, genel tahkir suçu olarak kabul edilen ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (TCK) 125 ve devamı maddelerinde şerefe karşı suçlar başlığı altında düzenlenen hakaret suçu ele alınıp tartışılacaktır. Hakaret suçunun hukuki konusu, suçun maddi ve manevi unsuru, suçun fail ve mağdurunun kimler olabileceği, suçun farklı işleniş biçimleri incelenecektir. Ardından, hakaret suçuna ilişkin hükümlerin yorumlanmasına ve uygulanmasına ilişkin Türkiye’deki mevcut durumun, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin (AİHS)2 ifade özgürlüğünün sınırlarına ilişkin 10/2 maddesiyle uyumlu olup olmadığı, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin (AİHM) temel içtihatları ve Türkiye aleyhine verdiği kararlar ışığında incelenip açıklanacaktır. Mevcut durumun AİHM içtihatlarıyla uyumlu hale getirilmesi için yapılması gereken düzenlemeler hakkında bazı değerlendirme ve önerilerde bulunulacaktır.
This article discusses the concept of defamation prescribed by the Article 125 of the Turkish Penal Code (5237), and diff erent interpretations and practices concerning the Turkish concept of defamation with a reference to relevant case law of the European Court of Human Rights on the limitations of the freedom of expression. In this context, the article clarifi es the components and scope of the Turkish defamation law, the perpetrator, victim and diff erent types of defamation. Then, it explains whether the Turkish courts’ interpretations of relevant provisions concerning defamation are compatible with the ECHR’s case law on the limitations of freedom of expression in the light of key cases and specifi c judgements given against Turkey.
