A STUDY OF THE EFFECT OF EMOTIONAL INTELLIGENCE SKILLS ON PROBLEM-SOLVING CAPABILITIES OF CABIN CREW MEMBERS


İşyapan Gürbüz T., Sözen İ.

BUJSS- Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, vol.9, no.1, pp.39-60, 2016 (Peer-Reviewed Journal)

Abstract

The aim of this study is to examine the effect of emotional intelligence capabilities on solving problems that cabin crew meet. For the purpose of research, 73 questions about emotional intelligence and problem solving were asked to 191 cabin crew who are working for private and state partner airline companies. They all live in Istanbul. The Information Form, Bar-On Emotional Intelligence Scale and Problem Solving Inventory were used for the investigation. Information for participants demographic Data Collection Form, Emotional Intelligence Scale and Problem Solving Inventory have been given to the paticipants as a set of survey. Some of cabin crew fill the forms on the way to flight duty, after returning from flight duty and in the crew lounge; a large majority of the group is fill the forms in the classroom to receive periodic training. Data analysis for the SPSS program was used. Problem solving inventory and emotional intelligence scale in terms of demographic variables in order to determine whether differentiation applied to independent groups t-test and one-way analysis of variance (ANOVA) was applied. Then, in order to determine the relationship between variables, correlation analysis, then problem solving inventory in order to determine the lower dimensions predictive analytic variables was carried out a series of hierarchical regression analysis. Accordingly, the level of gender differ in terms of emotional intelligence, problem solving skills are also varied in terms of gender, marital status and titles. In accordance with the basic hypothesis of the study, the level of problem-solving skills of emotional intelligence hasty approach, mindful approach, confident approach and planned approach is significantly explained.

Çalışmanın amacı, kabin memurlarının duygusal zekâ potansiyelleri ile problem çözme becerisi arasındaki ilişkiyi incelemektir. Araştırma amacına uygun olarak kamu ortaklı ve özel havayolu işletmelerinin İstanbul’da ikamet eden 191 kabin memuruna toplam 73 soru sorulmuştur. Araştırmada Bilgi Toplama Formu, Bar-On Duygusal Zekâ Ölçeği ve Problem Çözme Envanteri kullanılmıştır. Katılımcılara demografik verilere yönelik Bilgi Toplama Formu, Duygusal Zekâ Ölçeği ve Problem Çözme Envanteri set halinde anket olarak verilmiştir. Kabin memurlarının bir bölümü uçuş görevine giderken ya da döndükten sonra Kabin Ekibi Görev Bekleme Odası’nda, büyük bir çoğunluğu da periyodik eğitimlerini almak için geldikleri eğitim binasında sınıf ortamında soruları cevaplamışlardır. Veri analizleri için SPSS programı kullanılmıştır. Problem çözme envanteri ve duygusal zekâ ölçeğinin demografik değişkenler açısından farklılaşıp farklılaşmadığını belirlemek amacıyla uygulanan bağımsız gruplar t-testi ve tek yönlü varyans analizi (ANOVA) uygulanmıştır. Ardından değişkenler arasındaki ilişkilerin belirlenmesi amacıyla korelasyon analizi; problem çözme envanteri alt boyutlarını açıklayan değişkenlerin belirlenmesi amacıyla da bir dizi hiyerarşik regresyon analizi yürütülmüştür. Buna göre duygusal zekâ düzeyinin cinsiyet açısından farklılık gösterdiği; problem çözme becerilerinin de cinsiyet, medeni durum ve unvan açısından farklılaştığı görülmüştür. Çalışmanın temel hipotezleri doğrultusunda, duygusal zekâ düzeyinin problem çözme becerilerinden aceleci yaklaşım, düşünen yaklaşım, kendine güvenli yaklaşım ve planlı yaklaşımın anlamlı açıklayıcısı olduğu görülmektedir.