Gelişimsel tanılamadan özel eğitim hizmetlerine geçiş: Anne babalara yönelik bir müdahalenin yansımaları


Sarıca A. D., Çelebi Z. İ.

31. Ulusal Özel Eğitim Kongresi, İzmir, Türkiye, 22 - 24 Ekim 2021, ss.126-127

  • Yayın Türü: Bildiri / Özet Bildiri
  • Basıldığı Şehir: İzmir
  • Basıldığı Ülke: Türkiye
  • Sayfa Sayıları: ss.126-127
  • Dokuz Eylül Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Özel gereksinimli bebekler ve küçük çocuk ailelerinin, çocuklarının yaşamlarını kolaylaştırmaya ve güvenli hale getirmeye yönelik yoğun bilgi ve destek gereksinimleri, ilgili hizmet sağlayıcıların onlara bu destekleri erken dönemden itibaren sağlamalarını gerektirmektedir. Ailelerin özellikle henüz anne babalığa alışma aşamasında oldukları dönemde çocuklarının gelişimsel sorunları ile erken müdahale hizmetlerine eşzamanlı uyum göstermeleri söz konusudur. Türkiye’de ise, erken müdahale hizmetlerinin bu eşgüdümü sağlayacak bir sistematiğe henüz oturtulamadığı görülmektedir. Bu araştırmanın amacı, tıbbi tanılama aşamasında olan küçük çocuk ailelerine, tıbbi ve eğitsel tanılama/değerlendirme ve özel eğitim hizmetlerinden yararlanmaya ilişkin yasal hak ve sorumlulukları ile ilgili bilgilendirmek için yapılan tek oturumluk bir müdahalenin, çocuğun ve ailesinin özel eğitim hizmetlerine geçişlerindeki olası katkılarını belirlemektir.

Çoklu durum incelemesi olarak desenlenen nitel araştırma, 2018 yılında Manisa ilinde, çocukları için engelli sağlık kurulu raporu almak üzere ilgili hastanelere ilk kez başvuran ve psikiyatri muayenesi yapılmak üzere araştırmacı ile gelişimsel değerlendirmeler için bir araya gelen 6 anne ve 3 baba ile yürütülmüştür. Araştırmanın verileri, Aile Demografik Bilgi Formu, anne babalarla yapılan telefon görüşmeleri, bireysel yarı yapılandırılmış görüşmeler ve araştırmacı günlüğü ile toplanmıştır. Çoklu kaynaklardan toplanan bu veriler, üçgenleme tekniğiyle tümevarımsal olarak analiz edilmiştir. Her aileyle bireysel olarak yürütülen çalışmalarda gerçekleşen işlemler sırasıyla şöyledir: (1) Psikiyatrik değerlendirmenin bir parçası olan gelişimsel değerlendirme oturumu sonunda aileden katılım onayı alınması, (2) Onay veren anne babaya, araştırmacılar tarafından aileye verilmek üzere hazırlanan Aile Bilgilendirme Kılavuzu eşliğinde sözel bilgilendirme yapılması - müdahale oturumu, (3) Özel Eğitim Raporu’nun çıkmasına kadar olan sürede katılımcılardan belirli aralıklarla telefon yoluyla bilgi edinilmesi, (4) Özel gereksinimli küçük çocuğun özel eğitim destek hizmetlerinden yararlanmaya başlamasından bir ay sonra katılımcılarla yüz yüze bireysel görüşmelerin gerçekleştirilmesi.

Bulgular, katılımcıların özel eğitim destek hizmetlerine geçiş sürecini yürütmede müdahaleden sınırlı düzeyde yararlandıklarını göstermiştir. Buna göre müdahalenin, bazı katılımcıların sürece uyumunu kolaylaştırdığı, bazıları için ise bilgiye ulaşmada harekete geçmeyi teşvik ettiği belirlenmiştir. Müdahalenin sınırlı kalmasının nedenleri arasında müdahalenin tek bir oturumdan oluşması ve bazı ailelerin dil ve kültürel özelliklerine yanıt verememesi olduğu sonucuna varılmıştır. Bu sonuçlar doğrultusunda, benzer müdahalelerde ailelerin uzmanla daha kısa aralıklarla bir araya gelmelerinin, bir diğer deyişle hizmet koordinatörlüğü uygulamasına geçilmesinin daha etkili sonuçlar doğuracağı tartışılmıştır. Bunun yanında müdahalede kullanılan aile kılavuzunun daha kısa ve pratik bilgilerden oluşması ve farklı dil ve kültürlere duyarlı bir içerikle ailelere sunulması gereği ortaya çıkmıştır.