Uzaktan eğitimin fizyoterapi ve rehabilitasyon lisans öğrencilerinin akademik beklentisi, emosyonel durumu ve sosyal etkileşim düzeyine etkisi: kesitsel bir çalışma

Güngören C. Y., Türkmen A., Akbaş F., Tarsuslu T.

Journal of Exercise Therapy and Rehabilitation, cilt.11, sa.1, ss.34-46, 2024 (Hakemli Dergi)

Özet

Amaç: Bu çalışmanın amacı; Fizyoterapi ve Rehabilitasyon bölümü öğrencilerinde Covid-19 pandemi sürecinde uygulanan uzaktan eğitimin öğrencilerin akademik beklentisi, emosyonel durumu ve sosyal etkileşim düzeyi üzerindeki etkisini incelemekti. Çalışmanın bir diğer amacı akademik beklenti, emosyonel durum ve sosyal etkileşim düzeyinin cinsiyet, uzaktan eğitim deneyimi ve akademik sınıf derecesine göre farklılıklarını incelemekti. Yöntem: Gözlemsel kesitsel olarak planlanan çalışmaya uzaktan eğitim gören Fizyoterapi ve Rehabilitasyon bölümü lisans öğrencilerinden oluşan 244’ü kadın (%84,4), 45’i erkek (%15,57) toplam 289 kişi katıldı. Google Forms üzerinden oluşturulan anket formuyla öğrencilerin sosyo-demografik özellikleri ve uzaktan eğitimin emosyonel etkilenim, sosyal etkileşim düzeyi ve akademik beklentiye etkisi sorgulandı. Bulgular: Katılımcıların emosyonel etkilenim, sosyal etkileşim düzeyi ve akademik beklentiye yönelik toplam skor puanlarında cinsiyet ve pandemi dönemi öncesi uzaktan eğitim deneyimi varlığına göre gruplar arasında anlamlı bir farklılık bulunmadı (p>0,05). Akademik sınıf derecesine göre gruplar arasında emosyonel etkilenim (p=0,268) ve sosyal etkileşim düzeyi (p=0,634) skor puanlarının ortalamaları arasında anlamlı bir farklılık yoktu. Akademik beklenti skor puanı ortalamaları arasında ise istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulundu (p=0,035). Sonuç: Fizyoterapi ve Rehabilitasyon bölümü öğrencilerinde uygulamalı dersler için uzaktan eğitimin yetersiz kaldığı görülmüştür. Uzaktan eğitim uygulamalarında öğrencilerin akademik beklentisi kadar emosyonel ve sosyal etkileşim düzeylerinin de etkilendiği göz ardı edilmemelidir. Anahtar kelimeler: Akademik başarı, Pandemik, Uzaktan eğitim. Purpose: The aim of the study was to examine how distance education has affected the academic expectation, emotional status and social interaction level of Physiotherapy and Rehabilitation students during the pandemic. Another aim of the study was to examine the differences in the fields mentioned above according to gender, distance education experience and academic class level. Methods: A total of 289 people, 244 women (84.4%) and 45 men (15.57%), consisting of undergraduate Physiotherapy and Rehabilitation students who received distance education, participated in the planned observational cross-section study. The socio-demographic characteristics of the students, effect of distance education in said areas were questioned with a questionnaire created via Google Forms. Results: There was no significant difference between the groups in terms of emotional status, social interaction level and academic achievement according to gender and the presence of distance learning experience before the pandemic period (p>0.05). There was no significant difference between the mean scores of emotional status (p=0.268) and social interaction level (p=0.634) scores between the groups according to academic grade. A statistically significant difference was found between the academic expectation score averages (p=0.035). Conclusion: It is revealed that distance learning is insufficient for applied courses in the Physiotherapy and Rehabilitation department. It should not be ignored that the emotional and social interaction levels of the students are affected as much as the academic expectation by the distance learning applications.