Akademik Veri Yönetim Sistemi
IDIL SANAT VE DIL DERGISI, cilt.11, sa.94, ss.851-864, 2022 (Hakemli Dergi)
ÖZ Türkiye’de güncel sanat tartışmalarının yapıldığı 90’lı yıllardan itibaren, performans, fotoğraf ve video gibi disiplinler özellikle Genç Etkinlik, Genç Sanat, Günümüz Sanatçıları Sergileri gibi etkinliklerin de aracılığıyla dönemin sanatçıları tarafından oldukça tercih edilir sanat üretim pratiklerine dönüşmeye başlamıştı. Bu alanda üretim çeşitliliğinin artışı video sanatının o günlerden bugüne Türkiye’de sinema, belgesel, film gibi diğer hareketli görüntüye odaklı alanlar haricinde de sanatsal bir disiplin, tür olarak görülmesine vesile olmuştur. 90’lı yıllarda İstanbul Bienali gibi uluslararası prestijli günümüz sanatı sergi edisyonlarında sıklıkla karşılaşılmaya başlanan video sanatı, 2000’li yılların başında açılan Türkiye’nin Modern Sanatlar Müzesi olan İstanbul Modern’in kalıcı koleksiyonuna video-eserlerden oluşan geniş bir seçkiyi de dahil etmesiyle daha çok görünür olmuştur. Bu sayede de ana-akım sanat disiplinlerinden biri olarak satın alınabilir, koleksiyonu yapılabilir bir eser formatı olarak yerini sağlamlaştırmıştır. 2022 yılını yaşadığımız şu günlerde ise sadece video sanatına odaklanan ve bu disipline dair üretimlerin sergileme ve sunum alanlarını genişletmeye çalışan profesyonel alternatif yapılar ile karşı karşıyayız. Bu makale de özellikle beş model üzerine odaklanmaktadır. Yama, Monitör, Bilsart, Senkron Video Festivali gibi başat kurumsal örneklerin görünürlük politikaları, sergileme stratejileri incelenecek ve sanat ortamına video disiplini bakımından yaptıkları katkıları üzerinden tartışılacaktır. Bu makale video-sanatının alternatif zeminlerini ortaya çıkarmayı, olanakları ve ortaklıkları incelemeyi ve bu alanda yeni-üretim gösterecek genç sanatçılar için bir başlangıç noktası olmayı hedeflemektedir. Anahtar kelimeler: video sanatı, kamusal alan, Türkiye’de güncel sanat, video anlatı, hareketli görüntü, sergileme modelleri
ABSTRACT Since the 90s, when contemporary art debates started in Turkey, disciplines such as performance, photography and video began to turn into art practices that were highly preferred by the artists of the period, especially through activities such as Young Events, Young Art, Contemporary Artists Exhibitions. The increase in the diversity of production in this field has led to the fact that video art has been seen as an artistic discipline and genre in Turkey apart from cinema, documentaries and other fields focused on moving images, since those days. Video art, which was frequently encountered in internationally prestigious contemporary art exhibitions such as the Istanbul Biennial in the 90s, became more visible when Istanbul Modern, Turkey's Museum of Modern Arts, opened in the early 2000s, included a wide selection of video-works in its permanent collection. In this way, it has consolidated its status as an artwork form that can be purchased and collected as one of the mainstream art disciplines. Today, in 2022, we are faced with professional alternative structures that focus only on video art and try to expand the exhibition and presentation possibilities of productions related to this discipline. This article focuses particularly on five models. The visibility policies and exhibition strategies of the dominant institutional examples such as Yama, Monitor, Bilsart, Senkron Video Festival will be examined and their contributions to the art scene in terms of video discipline will be discussed. This article aims to uncover the alternative bases of video art, explore the possibilities and commonalities, and set a starting point for young artists who will create new productions in this field. Keywords: video art, public space, Contemporary art in Turkey, video narrative, moving images, exhibition models