Akademik Veri Yönetim Sistemi
Hastane Öncesi Dergisi, cilt.7, sa.1, ss.37-50, 2022 (TRDizin)
Amaç: Araştırmada afetlerde görevli ambulans servisi çalışanlarının sahada Crush Sendromunun tedavisi
hakkındaki bilgi düzeylerinin belirlenmesi hedeflenmiştir.
Gereç ve Yöntem: Araştırma tanımlayıcı bir araştırma olup İzmir 112 Ambulans Servisi çalışanları
üzerinde gerçekleştirilmiştir. Veriler araştırmacılar tarafından geliştirilen anket formu ile toplanmıştır.
Araştırmanın örneklemini İzmir İl Ambulans Servisi Başhekimliği, İzmir 112 KKMve merkez konumdaki
Acil Sağlık Hizmetleri İstasyonları oluşturmaktadır. Araştırmaya toplam 310 112 Ambulans Servisi
çalışanı katılmıştır. Araştırma verileri SPSS 24,0 programına aktarılmıştır. Veriler analiz edilerek
araştırmaya katılan kişilere ait tanımlayıcı özellikler ve bilgi düzeyleri karşılaştırmaları yapılmıştır.
Bulgular: Araştırmaya katılan Ambulans Servisi çalışanlarının %79,7’si Crush Sendromu ile ilgili eğitim
almış olduklarını ifade etmişlerdir. Bu eğitimler; lise, üniversite, yüksek lisans eğitimleri sürecinde,
travma ileri yaşam desteği eğitimi, temel modül eğitimi, UMKE eğitimleri gibi hizmet içi eğitimler
olarak, sivil toplum kuruluşlarının eğitimleri ve mesleki gelişim eğitimleri ile aynı zamanda makale ve
kitaplardan edinilen bilgileri içermektedir. Ambulans servisi çalışanlarının sahada Crush Sendromu
tedavisindeki bilgi düzeylerinde; yaş, meslek, öğrenim durumu, görev süresi, meslek yaşamlarında Crush
Sendromu olgusu ile karşılaşma durumu, bilgisinin yeterli olduğunu düşünme ve eğitim alma durumlarına
bağlı anlamlı farklılıklar tespit edilmiştir.
Sonuç: Afet ve acil durumlarda ilk refleksi gösteren acil sağlık hizmetlerinde çalışanlar hizmet içi
eğitimlerle desteklenebilir. Sağlık profesyonellerinin eğitimi, afet risk yönetiminin bir parçasıdır. Bu
eğitimler sadece teorik eğitimler olmamalıdır. Özellikle ambulans servisi çalışanları sahada Crush
Sendromu gelişen vakaları tanıyabilmeli ve gerekli tedavi algoritmalarını uygulayabilmelidir. Farklı
travma senaryoları oluşturularak, çalışanlara öğrendiği bilgileri uygulayabilme imkânı yaratılmalıdır.
Anahtar Kelimeler: Afet, Crush (Ezilme) Sendromu, 112 Ambulans Servisi Çalışanları
KNOWLEDGE LEVEL OF 112 AMBULANCE SERVICE EMPLOYEES ON THE
TREATMENT OF CRUSH SYNDROME IN THE FIELD: THE CASE OF IZMIR PROVINCE
ABSTRACT
Objective: In this study, it was aimed to assess the knowledge level of ambulance service employees
working in disasters about the treatment of crush syndrome in the field.
Materials and Methods: The research is a descriptive study, subjects of which Izmir 112 Ambulance
Service employees. The data were collected based on a questionnaire form developed by the researchers.
The sample of the research consists of Izmir Provincial Ambulance Service Chief Physician, İzmir 112
Command and Control Center and Emergency Health Services Stations in the central location. A total of
310 112 Ambulance Service employees participated in the research. The data obtained from the Crush
Syndrome Knowledge Level Questionnaire were analyzed using the SPSS 24.0 program and the
descriptive features and knowledge levels of the participating people were compared.
Results: 79.7% of the Ambulance Service employees who participated in the research stated that they had
received training on crush syndrome. These trainings include in-service trainings such as trauma
advanced life support training, basic module training, UMKE training during high school, university and
graduate education, trainings of non-governmental organizations and professional development trainings,
as well as information obtained from articles and books. Significant differences were found in the level of
knowledge of the Ambulance Service personnel regarding the treatment of crush syndrome in the field,
depending on the conditions of age, occupation, education level, tenure, encountering with crush
syndrome in their professional life, self notion of sufficient knowledge, and receiving training.
Conclusion: All employees in the Emergency Health Services who are first responders to disasters and
emergencies should be supported with in-service training. Education of health professionals is part of
disaster risk management and it should contain not only theoretical but also practical trainings. In
particular, Ambulance Service employees should be able to recognize cases that develop crush syndrome
in the field and apply the necessary treatment algorithms. By creating different trauma scenarios,
employees should be given the opportunity to apply the knowledge they have gained.
Keywords: Disaster, Crush Syndrome, 112 Ambulance Service Employees