Satış için bırakma sözleşmesinde, satış için bırakan taraf mülkiyeti kendisine ait olan mala bir fiyat belirleyerek malın bu fiyattan üçüncü kişilere satılması yönünde satış için bırakılan ile anlaşır ve malı ona teslim eder. Satış için bırakılan satış yapılınca iki fatura düzenler. Bunlardan biri üçüncü kişi durumundaki tüketiciye verilen faturadır. Diğeri ise, satış için bırakana düzenlediği faturadır. Satış için bırakana düzenlediği fatura eğer kendine fatura niteliğinde olursa, satış için bırakanın iş yükünü hafifletir ve satış miktarı konusunda net bilgiyi verir. Satış için bırakan satıcı, satış için bırakılan ise alıcı durumunda olmalarına rağmen ve faturayı satış yapıldıktan sonra Vergi Usul Kanunu (VUK)’na göre yedi gün içinde satıcının düzenlemesi gerekirken; satış için bırakılan alıcı, faturayı muhatap olarak kendisini göstererek kendi üzerine düzenlerse muhasebe çalışanları açısından doğru bilgiye ulaşılması daha kolay olur. Kendine faturalandırma ya da otofatura olarak anılan bu fatura şekli Avrupa Birliği (AB)’nin 2010/45 sayılı Direktifi’nin 224’üncü maddesinde getirilen düzenleme kapsamında AB üyelerinde kullanılmakta, ülkemizde ise vergi mevzuatı uygun olmadığından düzenlenememektedir. Ancak işletmelerin verimliliğini artırmak için yararlanılan yalın yönetim ilkesinin bir gereği olan kendine faturalandırma ile aynı sonucu doğuran yöntemler kullanılmaktadır. İlerleyen yıllarda kendine faturalandırmanın mevzuatta yapılacak değişiklikle kabul edilmesi durumunda faturaya itirazla ilgili Türk Ticaret Kanunu (TTK)’nun 21’inci maddesinin 2’nci fıkrasındaki hükmün aynı şekilde uygulanıp uygulanmayacağı sorusuna olumlu yanıt vermek gerekir.
In the contract of release for sale, the releaser for sale determines a price for a property owned by her, agrees with the person left for sale to sell the goods to third parties at this price, and delivers the goods to her. When the relase is made, it issues two invoices. One of them is the invoice given to the third party consumer, and the other is the invoice issued to the releaser for sale. If the invoice issued to the releaser for sale becomes an invoice for herself, it alleviates the workload of the person leaving for sale and gives clear information about the amount of sales. Although the releaser for sale is in the situation of seller and the person whom the goods are left for sale is in the position of buyer and after the sales it is a duty for the seller to issue the invoice in seven days due to Tax Procedure Code, if the person whom the goods are left for sale (buyer) issues the invoice then it would be easier for the acaunting staff to reach the right knowledge. This form of invoice, reffered to as self-billing, reverse invoice or auto-invoice, is issued in EU members within the scope of the regulation introduced in Article 224 of EU Directive 2010/45, and cannot be issued in our country because the legislation is not appropriate. However, methods that have the same result as self-billing, which is a requirement of the lean management principle used to increase the efficiency of enterprises, are used. In the following years, if self-invoicing is accepted with a special regulation in Turkey, there will be no change in the application of the provision in the second paragraph of the article 21Turkish Commercial Code (TCC) regarding the objection to the invoice.
