Balıkesir İlahiyat Dergisi, sa.15, ss.201-224, 2022 (Hakemli Dergi)
Kur’ân’ın doğru şekilde anlaşılması için Arap dilinin önemi tartışma götürmez bir gerçektir. Bu sebeple
âlimler Kur’ân’ın verdiği mesajı doğru anlamak için müfessirlerin düşüncelerine yön veren dil eksenli
kaideleri belirlemeye çalışmışlardır. Tefsir ilminde karşılığını bulan bu yaklaşım kavâidü’t-tefsîr kavramının
doğmasına sebep olmuştur. İlk (H. I-IV) ve orta (H. V-IX) dönemde karşılığını bulamayan bu yaklaşım, son
dönemde rağbet görmüştür. Çalışmada ilk olarak kavâidü’t-tefsîr kavramının tarihçesi ele alınmıştır. Daha
sonra literatüre dair eserler göz önünde bulundurularak bu kavramın tanımı yapılmıştır. Yapılan tanım
özelinde Habenneke el-Meydânî’nin (ö. 2004) Kavâ‘idü’t-Tedebburi’l-Emsel li-Kitâbillâhi azze ve celle adlı
eseri örneklem olarak seçilmiştir. Kavâidü’t-tefsîr kavramının tanımı ve bu konuda oluşturulan tasnif
bağlamında ilgili eser incelenmiştir. Yapılan tasnifte Habenneke’nin eserinde tespit ettiği kaideler; Kur’ân’ı
yorumlama faaliyetine yön verme ve ayetten çıkarılan bir yorum (sonuç) olarak ele alınmıştır. Sonuç olarak
bu araştırmada Habenneke’nin eserinde belirlediği kaidelerin kavâidü’t-tefsîr açısından mâhiyeti ortaya
konulmuştur.