Bu araştırmanın amacı, bireylerin kentsel açık alan rekreasyon mekânlarında kurdukları sosyal yakınlık ile iyi oluşları arasındaki ilişkiyi anlamaktır. Araştırmada nitel araştırma deseni tercih edilmiş, amaçlı örnekleme tekniğiyle belirlenen 31 katılımcıyla derinlemesine görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Katılımcılardan elde edilen veriler, MAXQDA programı aracılığıyla PERMA modeli teorik çerçevesi kapsamında kodlanmış ve tematik analizle yorumlanmıştır. Araştırmanın bulguları, PERMA modelindeki boyutlarla uyumluluk göstermekle birlikte modelin uygulama kapsamını da genişletmektedir. Araştırmada kentsel açık alan rekreasyon mekânlarında bireylerin sosyal yakınlık kurması ile iyi oluşları arasında olumlu bir ilişkinin olduğu, bu ilişkide ise kentsel açık alanların iyi oluş sürecini hızlandıran bir görev üstlendiği sonucuna ulaşılmıştır. Bununla birlikte araştırma açık alan rekreasyon faaliyetleri ve iyi oluş ilişkisine odaklanan çalışmaların genellikle sportif eylem odaklı olduğunu vurgulayarak alanyazında yer alan araştırma boşluğuna da dikkat çekmektedir. Bu bağlamda özgün bir çalışma olarak tasarlanan bu araştırmanın sonuçları, alanyazına ve iyi oluş teorisine katkı sağlamaktadır. Aynı zamanda toplumsal psikoloji ve kentsel açık alan rekreasyon olanakları sağlayıcıları açısından pratik katkılar sunmaktadır.
The aim of the study is to understand the relationship between the social intimacy established by individuals in urban outdoor recreation areas and their well-being. A qualitative research design was adopted, and in-depth interviews were conducted with 31 participants determined by purposive sampling technique. The data obtained from the participants were coded within the theoretical framework of the PERMA model using the MAXQDA program and interpreted through thematic analysis. The findings of the research show compatibility with the dimensions of the PERMA model while also broadening the scope of the model’s application. The study concluded that there is a positive relationship between the social intimacy that individuals establish in urban outdoor recreation areas and their well-being, and that urban outdoor recreation areas play a role in accelerating the well-being process. Additionally, the research highlights the gap in the literature by pointing out that studies focusing on the relationship between outdoor recreation activities and well-being are generally sports action-oriented. In this context, the results of this research, designed as an original study, contribute to the literature and well-being theory. It also offers practical contributions for social psychology and providers of urban outdoor recreation opportunities.
