XXIV. Ulusal Pediatrik Kanser Kongresi, 16-20 Nisan 2025, Antalya, Türkiye, 16 - 20 Nisan 2025, ss.34, (Özet Bildiri)
Amaç: Nöroblastom, çocukluk çağında en sık görülen ve çok heterojen biyolojik, morfolojik, genetik ve klinik özelliklere sahip sempatik
sinir sisteminin embriyonal ekstrakraniyal solid tümörüdür. Kanserin ileri evrelerinde yaşam oranları %40-50’yi geçememektedir. Sisplatin
(CDDP) nöroblastom tedavisinde kullanılan ana kemoterapötik ajandır. Protein arginin metiltransferaz 5 (PRMT5), sinyal transdüksiyonu,
DNA onarım hasarı, hücre proliferasyonu ve diğer biyolojik süreçler dahil olmak üzere çeşitli hücresel süreçleri regüle eden bir
enzimdir. Arginin metiltransferaz inhibitörü 1 (AMI-1), PRMT’lerin küçük moleküllü bir inhibitörüdür. Bununla birlikte selektif bir PRMT
inhibitörü olan AMI-1’in nöroblastomda tek başına ve CDDP ile kombine şekilde uygulandığında PRMT5 gen ve protein ekspresyonları
üzerinden antiproliferatif etkisi olup olmadığı bugüne dek belirlenmemiştir.
Gereç-Yöntem: Bu çalışmada, AMI-1’in insan kökenli NMYC eksprese eden KELLY ve etmeyen SH-SY5Y nöroblastom hücrelerinde in vitro
ortamda tek başına ve CDDP ile kombine uygulanması halinde potansiyel antiproliferatif etkisi hücre canlılığı, apoptoz analizi, PRMT5’in
gen ve proetin düzeyinde qRT-PCR ve Western Blot analizi aracılı ve hücre döngüsü analizi yoluyla incelenmiştir.
Bulgular: AMI-1’in MYCN overeksprese eden KELLY ve etmeyen SH-SY5Y nöroblastom hücrelerinde istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde
potansiyel anti proliferatif etkisini ortaya koymuştur (p<0.001). AMI-1 ve CDDP kombinasyonunun nöroblastom hücre hatlarında hücre
canlılığını azaltarak apoptozu indüklediği ve hücre döngüsü üzerinden de etki ettiği saptanmıştır.
Sonuç: PRMT inhibitörlerinin nöroblastom tedavisi açısından potansiyel olduğunu göstermektedir. PRMT inhibitörleri ve CDDP gibi kemoterapötik
ajanların kombinasyonu, tedavi direncini azaltmak ve tedavi etkinliğini arttırmak için değerlendirilebilir. AMI-1 ve sisplatin
ve benzeri kemoterapötik ajan kombinasyonlarının etkinlik ve güvenliğinin daha iyi anlaşılması için daha ileri in-vivo tümör modellerinde
çalışmaların yapılmasına ihtiyaç bulunmaktadır.