The Position of Âmir bin Sharahil al-Sha'bi in the Hadith Science


Creative Commons License

Altuncu T.

DOKUZ EYLÜL ÜNİVERSİTESİ İLAHİYAT FAKÜLTESİ DERGİSİ, no.53, pp.287-323, 2021 (Peer-Reviewed Journal)

Abstract

Tabi’in, the second generation of the basic accumulation of Islamic knowledge, thought and morals witnessed the generation of the Companions and followed their lives and scientific knowledge closely. They undertook an important and challenging task by transferring the scientific material they obtained in different ways to the later periods when the foundations of the fiqh sects were laid and various religious sciences emerged, gaining separate identities and constructing their procedures. They are the resources of the oldest works we have today; therefore, all kinds of information, thoughts and practices attributed to them should be discussed and carefully examined, considering the characteristics of the period. This study, on that sense, is an effort to understand which centralizes the person with his identity of muhaddith and is a history/period analysis. In a dynamism, the fact that history is the most presumptive narration of the reality is largely dependent on the availability of resources and causeeffect relationship of the study. However, causes in historical analyses with their social, cultural, political, economical, ideological and personal aspects are numerous and complex; quite a lot of data is needed to determine the right trend, to make analyses among them, to determine the context. For this reason, in our study, classical written works of Islamic culture were used as much as possible, and with the collected data, it was tried to determine Sha’bi’s life and his contributions to hadith sciences. 

İslâm bilgi, düşünce ve ahlâkına dair temel birikiminin ikinci nesli olan tâbiîn, sahâbe neslini görerek onların hayatlarını ve ilmi birikimlerini yakından takip etmiştir. Elde ettikleri malzemeyi fıkhî mezheplerin temellerinin atıldığı, çeşitli dini ilimlerin müstakil bir hüviyet kazanıp teşekkül etmeye ve usûlünün oluşmaya başladığı sonraki dönemlere aktarmak suretiyle önemli ve zor bir görev üstlenmişlerdir. Bugün elimizde bulunan en eski eserlere kaynaklık etmesi nedeniyle onlara atfedilen her türlü bilgi, düşünce ve uygulamanın dönemin özellikleri de göz önünde bulundurularak ele alınması ve dikkatlice incelenmesi gerekmektedir. Bu yönüyle çalışma, muhaddis kimliğiyle şahsı merkeze alan bir anlama çabası ve bir tarih/dönem incelemesidir. Tarihin, bir hareketlilik içerisinde gerçeğin en muhtemel anlatımı olması, büyük ölçüde kaynakların mevcudiyetine ve incelemenin sebep-sonuç ilişkisine dayanmasına bağlıdır. Ancak sosyal, kültürel, siyasal, ekonomik, ideolojik ve kişisel unsurlarıyla tarihi incelemelerdeki “nedenler” oldukça çok ve karışıklık arz etmekte; doğru eğilimi tespit etmek, bunlar arasında analiz yapabilmek, bağlamı tespit edebilmek için oldukça fazla veriye ihtiyaç duyulmaktadır. Bu nedenle çalışmamızda İslâm kültürüne ait klasik yazılı eserlere mümkün olduğunca başvurulmuş, toplanan veriler ile Şa’bî’nin hayatı ve hadis ilimlerine katkıları tespit edilmeye çalışılmıştır.