Akademik Veri Yönetim Sistemi
13. Ulusal Göğüs Cerrahisi Kongresi, Muğla, Türkiye, 16 - 19 Ekim 2025, ss.109-110, (Özet Bildiri)
Amaç: Akciğer kanserinde doğru evreleme, prognostik değerlendirme ve tedavi stratejilerinin belirlenmesi açısından kritik öneme sahiptir. Bu çalışmada, 8. ve 9. TNM evreleme sistemlerinin küçük hücreli dışı akciğer kanseri (KHDAK) hastalarında sağkalım öngörüsü açısından karşılaştırılması amaçlanmıştır. Metod: 2015-2020 yılları arasında Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Göğüs Cerrahisi kliniğinde cerrahi rezeksiyon uygulanan 147 KHDAK hastası retrospektif olarak tüm olgular yaş, cinsiyet, uygulanan cerrahi, histopatolojik tanı ve N faktörü açısından değerlendirildi. 8. ve 9. TNM evreleme sistemine göre yeniden sınıflandırıldı. Sağkalım analizleri Kaplan-Meier yöntemi ile yapıldı, evreler arası farklar log-rank testi ile değerlendirildi. Her iki evreleme sisteminin prognostik değerini araştırmak üzere Cox regresyon analizi uygulandı. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 147 olgunun 115’i erkek (%78,2), 32’si kadındı (%21,8). Yaş ortalaması 64,4 yıl (44-88 yıl). Genel sağkalım süresi ortalama 60,1 ay(medyan sağkalım süresi ise 66 ay) olarak bulundu. 92 olgunun histopatolojik tanısı adenokanser (%62,5), 55’i (%37,5) ise skuamöz hücreli karsinomdu. 32 olguya sağ üst lobektomi, 32’sine sol üst lobektomi, 29’una sağ alt lobektomi, 15’ine sol alt lobektomi, 9’una sağ alt bilobektomi, 8’ine sol pnömonektomi, 7’sine sağ üst bilobektomi, 9’una sağ pnömonektomi, 6’sına orta lobektomi uygulanmıştı. 8. TNM sistemine göre yapılan sınıflamada evre dağılımı şu şekildeydi: evre 1A1 (n=9), 1A2 (n=14), 1A3 (n=10), 1B (n=20), 2A (n=7), 2B (n=31), 3A (n=33), 3B (n=21) ve4A (n=2). 9. TNM sistemine göre ise evre dağılımı 1A1 (n=9), 1A2 (n=14), 1A3 (n=10), 1B (n=20), 2A (n=10), 2B (n=29), 3A (n=36), 3B (n=17) ve 4A (n=2)olarak belirlendi. 9. TNM evrelmesine göre evresi değişen olgular ayrıca değerlendirmeye alındı. 8. evrelemeye göre 3B olan 8 olgu 9. evreleme ile 3A, 3A olan 4 olgu 3B, 3A olan 1olgu 2B, 2A olan 1 olgu 2B olarak yeniden evrelendi. Evrelemenin değiştiği 2A, 2B, 3A ve 3B grubundaki olguların 8.TNM ve 9. TNM evrelemesine göre ortalamasağkalım süreleri tablodaki gibiydi (Tablo-1).8. TNM sistemine göre yapılan sınıflamada evreler arasında sağkalım farkı saptanmadı (Log-rank, p=0,193). 9. TNM evrelemesine göre yapılandeğerlendirmede de benzer şekilde istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı (Log-rank, p=0,226). Ortalama ve medyan sağkalım süreleri, her iki sistemde debenzer değerler gösterdi. Cox regresyon analizinde de, 8. TNM (HR=0,94; p=0,077)ve 9. TNM (HR=0,94; p=0,086) evreleme sistemleri arasında sağkalım açısındananlamlı bir fark olmadığı görüldü (Grafik-1). Evre değişikliğinin en çok gözlendiği N2 olgu grubu; N2a ve N2b subgruplarına göredeğerlendirildi. N2a grubundaki olgularda ortalama sağkalım 53,9 ay (med:49 ay), N2b grubunda ise 36,8 aydı (med:29 ay). Her iki grup arasında belirgin fark saptanmasına rağmen istatistiksel olarak anlamlı fark izlenmedi (p=0,126). Nakao’nun 2025 yılında yapmış olduğu çalışmada 1754 olgu N2a ve N2b olarak değerlendirilmiş ve istatistiksel olarak anlamlı bulunmasa da N2a grubunda N2b grubuna göre belirgin bir daha uzun sağkalım izlenmiştir (1). Sonuç: Serimizde 8. ve 9. TNM evreleme sistemleri arasında sağkalım öngörüsü açısından anlamlı fark saptanmadı. Bu bulgu, küçük örneklemlerde 9. TNM sisteminin üstünlüğünün belirgin olmadığını, lokal değerlendirmelerden çok ulusal, uluslararası ve kıtalar arası veri kayıt sistemlerinin varlığında geniş serilere ihtiyaç duyulduğunu göstermektedir. Anahtar kelimeler: Evreleme, TNM, Akciğer kanseri Kaynaklar 1-Prognostic impact of the N2 subclassification and stage migration in the ninthedition of the TNM classification in surgically resected lung cancer
