Dokuz Eylül Üniversitesi Tınaztepe Yerleşkesinin doğu yönünde, çevre yolu bağlantısını karşılayacak biçimde
konumlanan yapı; yoğunlukla araç trafiğinin olduğu, yaya olarak erişiminin mümkün olmadığı bir sınırda yer
alır. Yerleşke yaya hareketliliğinden uzak olan bu bölgenin sınır karakterini, sık ağaç diziliminden oluşan yeşil
doku oluşturur. Çevre yolu bağlantısı aracılığıyla taşıt ile bu yeşil doku arasından geçilerek yerleşkenin doğu
sınırını teşkil eden yapının bulunduğu konuma ulaşılır. Çevrenin karakteri gözetilerek ve yol, kaldırım, refüj
gibi halihazırda var olan yapısal unsurlar dikkate alınarak tasarlanan yapının alana yerleşiminde belirleyici
esas unsur, mevcut ağaç dokusu olmuştur. Bu anlamda yapı; yerleşkenin doğu hattındaki kadastral sınırda
mevcut ağaç dokusunun belirlediği fiziksel sınır hattının/karakterinin bir devamı olarak kurgulanırken; aynı
zamanda ağaç dokusuna zarar vermeyecek biçimde mevcut boşluklara göre şekillendirilerek
konumlandırılmıştır. Bu kapsamda bulunduğu yer ve çevre verileri ile kurduğu ilişkiler çerçevesinde
ele alındığında tasarımın; yaklaşım, yönlenme ve sınır referanslarını ifade etme arayışları ile biçim ya da anlam
arayışından çok, bulunduğu alanın gerçekliklerini referans alan bir tavır ile rasyonel bir yaklaşım sergilediğini
söylemek mümkündür.