2017-2021 Yılları Arasında Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı Tarafından Adli Raporu Düzenlenen Çocuk İstismarı Olgularının ve Pandemi Dönemi Etkisinin Değerlendirmesi

Toprak Ergönen A., Tezgel S. G., Ünaldı Ş. T.

3.Uluslaraarası 19. Ulusal Adli Bilimler Kongresi, Aydın, Türkiye, 3 - 06 Kasım 2022, ss.216-217

  • Yayın Türü: Bildiri / Özet Bildiri
  • Basıldığı Şehir: Aydın
  • Basıldığı Ülke: Türkiye
  • Sayfa Sayıları: ss.216-217
  • Dokuz Eylül Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

2017-2021 Yılları Arasında Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı Tarafından Adli Raporu Düzenlenen Çocuk İstismarı Olgularının ve Pandemi Dönemi Etkisinin Değerlendirmesi

               Saime Gizem TEZGEL¹, Şeyma Tuğçe ÜNALDI2, Ömer KASIRGA3, Akça Toprak ERGÖNEN3  

¹Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi, Adli Tıp Anabilim Dalı, Konyaaltı/Antalya

2Adli Tıp Kurumu, Bahçelievler/İstanbul

3Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi, Adli Tıp Anabilim Dalı, Balçova/İzmir

Giriş ve Amaç:

Dünya Sağlık Örgütü çocuk istismarını, çocuğun sağlığına, fiziksel ve psikososyal gelişimine zarar veren, yetişkin veya toplum tarafından uygulanan her türlü fiziksel, duygusal ve cinsel kötü muamele olarak tanımlamaktadır.

Çalışmamızda Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalında 2017-2021 yıllarında medikolegal değerlendirme raporu hazırlanan çocuk istismarı olgularının sosyodemografik özellikleri, istismar türü, istismarı uygulayan, ilk başvuru yeri, istismarın sağlık sonuçları gibi özellikleri ile pandemi sürecinin etkilerinin ortaya konması amaçlanmıştır.

Yöntem ve Bulgular:

Çalışmanın evrenini, beş yıllık dönemde adli makamlardan gelen istem üzerine raporu düzenlenen çocuk istismarı olguları (n:46) oluşturmaktadır. Veriler Windows SPSS 22.0 istatistiksel programında değerlendirilmiştir. Yıllara göre olay türü açısından bakıldığında; 2017 ve 2018 yıllarında 2 fiziksel, 3 cinsel istismar olmak üzere 5’er olgu, 2019 yılında 8 fiziksel, 2 cinsel istismar olgusu, pandeminin etkilerinin yoğun yaşandığı 2020 ve 2021 yıllarındaysa 12 fiziksel, 1 cinsel istismar olmak üzere 13’er olgu başvurusu gözlenmiştir. İstismarı uygulayan kişilerin çoğunlukla çocuğun annesi ya da babası olduğu görülmüştür.

Tartışma ve Sonuç:

Çalışmamızda literatürle örtüşen şekilde istismarın genelde çocuğa en yakın kişiler tarafından gerçekleştirildiği gözlenmiştir. Çalışmamızda pandemi sürecinde olgu sayılarının arttığı görülmüştür. Bu bulgu, kaynaklardaki; çocukların sokağa çıkma yasağı kapsamında zorunlu olarak evde kalması, pandeminin yarattığı stres, korku, ekonomik sıkıntıların tüm istismar türleri için risk etkeni olduğu yorumlarını destekler niteliktedir. Bir yandan da alınan önlemler kapsamında özellikle uzaktan eğitim sistemine geçilmesi istismarın bildirimini azaltmaktadır. Pandemiden korunmak için alınan önlemler ve pandeminin olumsuz etkilerine bağlı olarak çocuk istismarı sıklığının artması ve bildirim sıklığının azalması nedeniyle ikincil gizli bir pandemi tehlikesi vurgulanmıştır. Olgu sayımızın azlığının çalışmamızın bir kısıtlılığı olduğu ve daha geniş kapsamlı çalışmalar gerektiği düşünülmüştür.

 

 

Anahtar Kelimeler: Çocuk istismarı, pandemi, adli tıp