Posterior Kanal Benign Paroksismal Pozisyonel Vertigoda Tekrarlayan Epley Manevrası Gereksinimine Yol Açması Muhtemel Risk Faktörlerinin Değerlendirilmesi

Olgun Y., Öncül E. C., Dilek B., Ellidokuz H., Güneri E. A.

10.Ulusal Otoloji Nörotoloji Kongresi, 12. Koklear İmplantasyon Odyoloji Kongresi, Muğla, Türkiye, 4 - 06 Mayıs 2023, ss.66

  • Yayın Türü: Bildiri / Özet Bildiri
  • Basıldığı Şehir: Muğla
  • Basıldığı Ülke: Türkiye
  • Sayfa Sayıları: ss.66
  • Dokuz Eylül Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Özet:

 

Amaç: Benign paroksismal pozisyonel vertigo (BPPV) en sık görülen periferik vestibüler patolojidir. Bu çalışmanın amacı BPPV tanısı konulan ve repozisyon manevraları ile tedavi edilen hastalarda patolojinin düzelmesi için, birden fazla manevra yapılmasına yol açan olası risk faktörlerinin değerlendirilmesidir.

 

Gereç Yöntem: Çalışmaya Mart 2020 ile Aralık 2021 tarihleri arasında Dokuz Eylül Üniversitesi KBB Anabilim Dalı’na başvuran ve posterior kanal BPPV tanısı konan 18 yaş üstü hastalar dahil edildi. Hastaların demografik verileri, vücut kitle indeksleri (normal – obez), migren ve diyabet komorbidlerinin olup olmadığı, B12 ve D vitamini düzeyleri, fizik tedavi ve rehabilitasyon bölümü tarafından ölçülen servikal rotasyon ve ekstansiyon dereceleri, hastalığın etyolojisi, Dix Hall Pike manevrasında nistagmusun latansı ve süresi, tedavi için gereken Epley manevra sayısı, manevrayı yapan kişinin deneyimi (asistan-uzman) değerlendirildi.

 

Bulgular: Posterior kanal BPPV tanısı konan 47 hasta çalışmaya dahil edildi. Bu hastaların 35’i kadın, 12’si erkek idi. Hastaların yaş ortalaması 55,06 olarak saptandı (21-91 yaş). Veriler Fisher’ın exact testine göre analiz edildiğinde hastanın yaşının, cinsiyetinin, migren ve diyabet komorbidlerinin olmasının, B12 ve D vitamini değerlerinin, servikal rotasyon ve ekstansiyon açılarının kısıtlılığının, hastalığın etyolojisinin, Dix Hall Pike manevrasında ortaya çıkan nistagmusun latansının ve süresinin ve manevrayı yaptıran kişinin deneyi gibi risk faktörlerinin, tekrarlayan Epley manevrası gereksiniminde istatistiksel olarak anlamlı olmadıkları görüldü. Anlamlı olmaya yaklaşan tek risk faktörü olarak 30 kg/m² ve üzeri vücut kitle indeksine sahip hastalarda, tekrarlayan Epley manevrasına daha az gereksinim duyuldu.

 

Sonuç: Literatürde  her ne kadar obez ve boyun hareketleri kısıtlı olan hasta grubunda Semont manevrasının daha etkin bir manevra olabileceği belirtilse de çalışmamızda Epley manevrası bu hasta gruplarında dahi başarılı bir repozisyon manevrası olarak göze çarpmıştır. Ancak bu bulguların daha geniş vaka serilerinde de değerlendirilmesi gerekmektedir.